Ekstremalna Redukcja w Praktyce

Chociaż mogłoby się wydawać, że to otyłość i nadwaga wymagają najbardziej wyszukanych metod żywieniowych, to w praktyce nierzadko zdarza się, że jeszcze większym problemem jest uzyskanie ekstremalnie niskiego poziomu zatłuszczenia u osób, które już wyjściowo są szczupłe.

Ludzki organizm wykształcił bowiem pewne konserwatywne mechanizmy przeciwdziałające zagłodzeniu.

Redukcja „do kości” tymczasem stanowić może dla organizmu źródło silnego stresu, który uruchamia mechanizmy kompensacyjne. Czy można je przełamać? Okazuje się, że jest to możliwe przy czym sukces nie jest uzależniony jedynie od siły charakteru, ale także od obranej metody.

Diety cykliczne od samego początku uznawane były za rozwiązania stworzone stricte po to by możliwe uzyskanie ekstremalnie niskiego poziomu zatłuszczenia ciała.

Łącząc w swoich założeniach elementy diet niskowęglowodanowych, najczęściej wręcz ketogennych oraz periodycznych ładowań węglowodanowych szybko zyskały miano ekstremalnych i wymagających.

W latach 80 i 90 rozwiązania takie jak „Ultimate Diet”, „Anabolic diet” czy wreszcie w kolejnej dekadzie – „Ultimate Diet 2.0” biły w wąskich kręgach osób trenujących siłowo rekordy popularności.

Dziś już mało kto o ich istnieniu pamięta, a szkoda. Istnieją bowiem dobre powody by się nimi zainteresować. Jednym z takich powodów, oprócz nietuzinkowych założeń jest wysoka skuteczność.